اثر آنتی اکسیدانی صمغ عربی پلیمرهای سلولی شامل لیپیدها، کربوهیدرات ها، پروتئین ها و اسیدهای نوکلئیک توسط اکسید کننده ها آسیب می بینند که منجر به اختلال درهموستاز سلولی و تولید مولکول اکسیژن فعال تر می شود که به نوبه خود منجر به آسیب اکسیداتیو بیشترمی شود.یک عامل مهم در توسعه تخریب سلولی ناشی از هیپرگلیسمی، اختلال عملکرد آنزیم های آنتی اکسیدانی اصلی است. تحقیقات گسترده ای در مورد ارتباط استرس اکسیداتیو و چگونگی ارتباط آن با پاتوفیزیولوژی دیابت شیرین و پیامدهای آن انجام شده است. بر اساس یافته‌های متعدد، ایجاد ضایعات مزمن دیابتی در بافت‌های متعدد، از جمله شریان‌ها، شبکیه چشم، کلیه‌ها و بیماری‌های عصبی، ممکن است با تولید گونه‌های فعال اکسیژن در دیابت ایجاد شود. صمغ عربی حاوی انواع مواد شیمیایی با خاصیت آنتی اکسیدانی مانند ترکیبات فنلی می باشد، که می تواند رادیکال های آزاد بسیارواکنش پذیر را از بین ببرد و یا تولید بیومولکول های آنتی اکسیدانی را افزایش دهد. صمغ عربی شامل انواع اسیدهای آمینه از جمله هیستیدین، تیروزین و لیزین است که اغلب به عنوان بیومولکول های آنتی اکسیدانی در نظر گرفته می شوند که این ممکن است مکانیسم اثری باشد که توسط آن صمغ عربی ظرفیت آنتی اکسیدانی را افزایش می دهد.